Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Τα αίτια της διαμάχης στην Μ.Εσφιγμένου

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 προκλήθηκε αναταραχή στο 'Αγιο Όρος λόγω των οικουμενιστικών "ανοιγμάτων" του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Μεταξύ των λοιπών διαμαρτυριών εφαρμόσθηκε και η προσωρινή διακοπή του μνημοσύνου του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου από πλειάδα Ιερών Μονών, χωρίς ωστόσο καμία από αυτές να αποκοπεί από την εκκλησιαστική κοινωνία με τις άλλες κυρίαρχες Μονές και με την Ορθόδοξη Εκκλησία,ούτε βεβαίως και να προσχωρήσει σε άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία, πράγματα πού, όπως είπαμε, απαγορεύονται απολύτως.

Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε τότε η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, στην οποία τότε εισήλθαν από τον κόσμο άνθρωποι ξένοι προς το αγιορειτικό φρόνημα και επέβαλαν τις απόψεις τους.
(Παλαιοημερολογίτες, θεωρούνται ως σχισματικοί απο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από την Εκκλησία της Ελλάδος και ομοίως αυτοί θεωρούν σχισματικούς τους άλλους)

Το αποτέλεσμα ήταν να προβεί η Μονή στην αποκοπή της από τον αγιορειτικό κορμό, πράγμα άτοπο και ανεπίτρεπτο για το υπερχιλιόχρονο αγιορειτικό καθεστώς.

Έτσι πέραν της απλής διακοπής του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου, η Μονή διέκοψε από τότε και μέχρι σήμερα την εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις άλλες αγιορειτικές Μονές και με όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ενώ προσεχώρησε σε πλήρη και αποκλειστική εκκλησιαστική κοινωνία με μία από τις παρατάξεις των λεγομένων Γ.Ο.Χ., οι οποίες, σημειωτέον, παρατάξεις δεν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία ούτε Μεταξύ τους. Από τότε και μέχρι σήμερα στη Μονή αυτή δεν γίνεται δεκτός για εγκαταβίωση παρά μόνον όποιος δέχεται εκκλησιαστική κοινωνία αποκλειστικά και μόνο με την παράτάξη αυτή, ενώ οι υπόλοιποι διώκονται. 


Η αποκοπή λοιπόν αυτή εκδηλώθηκε το 1972 με την άρνηση του Αντιπροσώπου της Μονής να συμμετάσχει στις κοινές τελετές στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, αλλά ακόμη και στην μικρή απλή και ταπεινή προσευχή των Αντιπροσώπων προ της ενάρξεως των συνεδριάσεων της Ιεράς Κοινότητος. Μετά την κατ' επανάληψιν διαπίστωση των ανωτέρω η Ιερά Κοινότης, ως πρώτο μέτρο, απέπεμψε προσωρινά τον Αντιπρόσωπο, παρακαλώντας και αναμένοντας την επιστροφή της Μονής στην κανονική τάξη. Αυτή η επιστροφή δεν συντελέσθηκε ποτέ, αλλά μάλλον οριστικοποιήθηκε η αποκοπή, όχι μόνον εκκλησιαστική αλλά και διοικητική. Η Μονή, παρά τις κατ' επανάληψιν προσκλήσεις της Ιεράς Κοινότητος, δεν απέστειλε εφεξής Αντιπρόσωπο (πλην μιας Ε.Δ.Ι.Σ. του 1973) ή Επιστάτη, δεν συμμετείχε σε καμία κοινή δραστηριότητα, αλλά και δεν επέτρεψε την άσκηση αρμοδιοτήτων της Ιεράς Κοινότητος σε αυτήν.

Το 1974 η Ιερά Κοινότης προέβη σε αποφάσεις απελάσεως του Ηγουμένου και των Επιτρόπων της Μονής, οι οποίοι έκτότε απώλεσαν την ιδιότητα του αγιορείτου μοναχού. Αυτοί κατεφρόνησαν τις αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος (τακτική που καθιερώθηκε απαρεγκλίτως από τότε μέχρι σήμερα)
καθώς θεωρούν τις αποφάσεις αυτές παράνομες και συνέχισαν να προβαίνουν σε πράξεις διοικήσεως και διαχειρίσεως της Μονής. Από τότε η διοίκηση της Μονής εισήλθε σε καθεστώς παρανομίας και το Άγιο Όρος δεν αναγνώρισε αυτήν την διοίκηση ποτέ, θεωρώντας και τις όποιες πράξεις της ανυπόστατες. Με το αυτό καθεστώς παρανομίας έγιναν και δύο εκλογές "ηγουμένων" το 1975 και το 1999, που φυσικά δεν αναγνωρίσθηκαν ποτέ από το Άγιον Όρος.

 Επίσης μη υπαρχούσης νομίμου διοικήσεως της Μονής κατά τον Κ.Χ.Α.Ο. (νόμιμου για το Πατριαρχείο και τις άλλες Μονές) έγιναν παράνομες και ανυπόστατες προσλήψεις νέων μοναχών και έτσι μετά την αποβίωση των παλαιών κανονικών μοναχών δεν Υπάρχει πλέον αδελφότης της Μονής, παρά μόνον μία ομάδα προσώπων που κατέχουν το κτίριο της Μονής και συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά "ιδιαιτέρας αδελφότητος", που απαγορεύει ρητά ο Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 183), και ασχολούνται επίσης επιμελώς με την προσέλκυση και άλλων στο φρόνημά τους, πράγμα που επίσης απαγορεύεται (άρθ. 184). Παρεπόμενα Αυτοί έχουν πλήρη τα χαρακτηριστικά σχισματικών, πράγμα που έτι μάλλον απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα της χώρας (άρθ. 105) και τον Κ.Χ.Α.Ο. (άρθ. 5).

Ωστόσο η σκληρή διαμάχη στη Μονή Εσφιγμένου έχει ξεκινήσει το 2006 όταν μοναχοί είχαν έρθει στα χέρια χρησιμοποιώντας ακόμα και λοστούς εναντίων των αστυνομικών.

Τότε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αφαίρεσε την ονομασία της Μονής Εσφιγμένου από μια αδελφότητα 115 μοναχών με επικεφαλής τον γέροντα Μεθόδιο και την έδωσε σε μια νέα αδελφότητα που αριθμεί 6 μοναχούς. Η κίνηση αυτά προκάλεσε την οργή των μοναχών της παλαιάς αδελφότητας, οι οποίοι από τότε αρνούνται να εφαρμόσουν την εντολή του Πατριάρχη ως παράνομη και δεν εγκαταλείπουν τη Μονή.

Πηγές
http://www.esphigmenou.gr/index.php?mid=5&sid=4&newsid=34
spirospero.gr

Συνοψίζοντας, τα αίτια είναι τα εξής:

α) Οι εσφιγμενίτες δεν μνημονεύουν και δεν αναγνωρίζουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη
β) Η εκκλησία της Ελλάδος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο θεωρούν Σχισματικούς τους Εσφιγμενίτες καθώς είναι Γ.Ο.Χ (Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δηλαδή Παλαιοημερολογίτες)
γ) Οι Εσφιγμενίτες με τη σειρά τους δεν αναγνωρίζουν όλους τους άλλους.
δ) Ιστορικά δίκαιο δείχνουν να χουν οι Παλαιοημερολογίτες καθώς δεν άλλαξαν αυτοί ημερολόγιο αλλά η Εκκλησία της Ελλάδος, μ αντάλλαγμα πιθανόν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι οι Ιερείς καθώς ήδη η ελληνική κυβέρνηση  προχωρούσε σε "αναγκαστικές" απαλλοτριώσεις της εκκλησιαστικής περιουσίας.

*Σημείωση:

Παλαιοημερολογίτες ονομάζονται διάφορες ομάδες Χριστιανών (οι περισσότερες από τις οποίες αυτοαποκαλούνται Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ΓΟΧ), οι οποίοι αποσχίσθηκαν από την ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος το 1924, όταν η τελευταία αναθεώρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο, ώστε να συμπίπτει με το νέο, Γρηγοριανό ημερολόγιο που είχε υιοθετήσει η πολιτεία. Οι Παλαιοημερολογίτες θεώρησαν την αλλαγή του ημερολογίου ως πρώτο βήμα για την υποταγή των ορθοδόξων στον Πάπα και ότι η επίσημη εκκλησία υπέπεσε στην αίρεση του οικουμενισμού, απομακρύνθηκαν από αυτήν και διατηρούν το Ιουλιανό ημερολόγιο στην παλαιά του μορφή. Το ημερολόγιο που ακολουθούν οι παλαιοημερολογίτες υπολείπεται από το διεθνές ημερολόγιο κατά 13 ημέρες.  

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου