Μ’ άλλα λόγια, ενώ ο κόσμος ”δίνει” κάθε μέρα για παραγωγικές επενδύσεις (για παραγωγή καταναλωτικών και κεφαλαιουχικών αγαθών, για παραγωγή ”καλύτερης ζωής”, των ανθρώπων 20 δισ. δολάρια, ”παίζει” στις χρηματαγορές 50 φορές περισσότερα χρήματα στην προσδοκία εύκολου και γρήγορου κέρδους.
Και παίζει ”αέρα”, τζογάρει στις αλλαγές ισοτιμιών και ανεβοκατεβάσματος των τιμών των μετοχών, σ’ ένα ”στημένο παιχνίδι” όπου και η προσφορά και η ζήτηση, ελέγχονται απόλυτα από τους ”έχοντες και κατέχοντες” τα παγκόσμια κεφάλαια. Και τα κεφάλαια αυτά, δεν αποτελούν το προϊόν κέρδους ”παραγωγής αγαθών” που χρειάζεται ο απλός καθημερινός άνθρωπος αλλά και οι πολύπλοκες παραγωγικές μονάδες, αλλά κυριολεκτικά… ”αέρα”.
Αυτή η αναντιστοιχία ”παραγωγής” και ”κέρδους” (και μάλιστα σε αναλογία 1 : 50) είναι απολύτως λογικό να δημιουργεί… ”φούσκες”, έτοιμες να σκάσουν ανά πάσα στιγμή, αν κάποιος κ. Σόρος αποφασίσει ότι όσα έβγαλε με τα παιχνίδια του στο Χονγκ Κονγκ, τα ‘βγαλε, άλλες προοπτικές κέρδους δεν υπάρχουν και τώρα πια τον συμφέρει να πάρει τα χρήματα και τα κέρδη του από αυτή την αγορά (στην οποία όταν τάρριχνε δημιούργησε επίπλαστες εντυπώσεις ”πλούτου” και ”ανάπτυξης” που όμως δεν στηριζόταν σε ανάλογη ”παραγωγή” αγαθών!) και να τα ρίξει σε κάποια ”άλλη” - αδιαφορώντας παντελώς για το αν η κίνηση του αυτή, θ’ αφήσει πίσω του (καί αλυσιδωτά με τη”θεωρία του ντόμινο” – γκρεμίζεις κάτι κι αυτό γκρεμίζει τα υπόλοιπα!) συντρίμμια, καταρρεύσεις εθνικών οικονομιών, χρεοκοπίες εταιριών που σε κάποια στιγμή είδαν τις μετοχές τους ν’ ανεβαίνουν, ξανοίχτηκαν και τώρα… ”απλώς” παύουν να υπάρχουν!
Ο μεγάλος Αμερικανός οικονομολόγος John Galbrathe προειδοποιούσε εδώ και πολύ καιρό ότι θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει ότι η παγκόσμια νομισματική και χρηματιστηριακή κρίση είναι μονίμως επί θύραις επειδή οι χρηματονομισματικές αγορές είναι παντελώς αποσυνδεδεμένες από την οικονομική πραγματικότητα, δεν αντανακλούν την ουσιαστική οικονομία (που ήταν πάντα καί είναι η παραγωγή αγαθών!) και αυτός ο ”αέρας” αποτελεί βασικό – καί τεράστιο! – το λάθος του όλου συστήματος.
Αν πέντε – δέκα ”Σόρος” αποφασίσουν αύριο ότι το τάδε νόμισμα (και η εθνική οικονομία που βρίσκεται πίσω τουκαί το στηρίζει!) δεν αποτελεί πια γι’ αυτούς πηγή γρήγορου και αντιπαραγωγικού κέρδους κι αποφασίσουν να το εγκαταλείψουν αποσύροντας τεραστία κεφαλαία που έχουν “επενδύσει” στην ισοτιμία του, αυτό το νόμισμα θα δεχτεί τετοια ισχυρότατη πίεση, που ή θα καταρρεύσει ή θα υποκύψει στον σπεκουλαδόρικο εκβιασμό, θα υποτιμηθεί, θα ”αναπροσαρμόσει” τα επιτόκια και τις αποδόσεις του έτσι που οι κ. Σόρος να εξακολουθούν να κερδίζουν απ’ αυτό, χωρίς να κάνουν τίποτε, πατώντας απλώς τα πλήκτρα στα ”τερματικά” τους!
Ο σύγχρονος ”Πύργος” τού Κάφκα σε όλο του τό μεγαλείο – πανίσχυρος, ανηλεής καί αδηφάγος.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης και μια εικόνα της πραγματικής ”αεριτζίδικης” δύναμης που διαθέτει αυτό το πανίσχυρο γκρουπ των αρχόντων του χρήματος, αρκεί να σκεφθείτε ότι όταν το 1994 το Μεξικό (”αναδυόμενη” αγορά, τότε…) είχε δεχθεί την κερδοσκοπική επίθεση των κ. Σόρος, όλες οι μεγάλες οικονομικές, εθνικές δυνάμεις (πού φοβήθηκαν ότι το ”φαινόμενο” θα μπορούσε γρήγορα να επεκταθεί και σ’ αυτές – καί έγινε πράγματι) μαζί με την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (τους υποτιθέμενους ρυθμιστές της παγκοσμίας χρηματονομισματικής ευταξίας) συνενώθηκαν για να σώσουν το Μεξικό από την κατάρρευση και κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν… μόλις 50 δισ. δολάρια – ποσό κωμικό και δραματικά ”ασήμαντο” για την τεράστια οικονομική επιφάνεια που έχουν οι ”σπεκουλαδόροι”!
Μόλις 50 δισ. δολάρια, όταν τα κεφάλαια που ελέγχουν και διαχειρίζονται τρεις μόνο από τις μεγαλύτερες αμερικανικές ”επενδυτικές εταιρίες”, είναι περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δολάρια. Μ’ άλλα λόγια : ”Κύριοι εθνικοί ηγέτες χάσατε!”
Το περίεργο (καί αυτοκαταστροφικής πραγματικά ”αυτοκτονικής” νοοτροπίας!) της όλης υπόθεσης, είναι πως τα εθνικά κράτη και οι οικονομίες που τα τελευταία χρόνια πλήττονται και ”υποφέρουν από αυτήν την παντοδύναμη επικυριαρχία του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου, δημιούργησαν αυτές οι ίδιες τις συνθήκες της… υποδούλωσής τους.
Όταν εν ονόματι κάποιου (ιδεατού!) ”ελεύθερου ανταγωνισμού”, προσπαθούσαν με θυσίες και επιβολή σκληρότατων μέτρων για τους ίδιους τους υπηκόους τους ”να στήσουν” το καθεστώς της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων” (χωρίς ελέγχους και περιορισμούς!) για να αναθερμάνουν με εισροές κεφαλαίων τις οικονομίες τους, (κι έτσι έγινε στην αρχή…) ”έβλεπαν το τυρί, αλλά δεν έβλεπαν τη φάκα”!
Και το ίδιο λάθος, εν ονόματι του όποιου βραχυπρόθεσμου ”κέρδους” των εθνικών βιομηχανιών τους, το ξανακάνουν τώρα πάλι με τις συντονισμένες προσπάθειες να ”δουλέψει” η παγκοσμιοποίηση των αγορών και της οικονομίας – όλα ελεύθερα πάνω σ’ ένα κοινό ”τραπέζι”, να παίξουμε ”ελευθέρα” και με τους καλύτερους δυνατούς ”όρους” (μείωσης του κόστους, δηλαδή, έναντι… του όποιου μακροπρόθεσμου κόστους!) – μόνο που τους ”όρους” αυτούς, τους επιβάλλουν αυτοί που μπορούν να ρίχνουν καθημερινά στην παγκοσμιοποιημένη αγορά 1 τρισ. δολάρια, όταν οι πραγματικές ανάγκες της δεν είναι περισσότερες από 20 δισεκατομμύρια – ποιος λέτε στο τέλος να κερδίσει;
Η ”φτιαχτή” λοιπόν παγκοσμιοποιημένη οικονομία στηρίζεται πάνω στο ”τίποτα” και τον αέρα των κερδοσκόπων, και – τραγική ειρωνεία! - και η ”παγκοσμιοποιημένη” (με συνάθροιση των επιμέρους εθνικών!) πολιτική στηρίζεται κι αυτή πάνω στο ”τίποτα” και το εύθραυστο, και προσπαθεί απλώς να διαμορφώσει ”κοινούς όρους” που εν τέλει θα εξυπηρετούν μόνο τους κ. Σόρος! Βλέπουν οι εθνικές κυβερνήσεις (άλλες είναι οι πραγματικές ”εξουσίες”!) πού οδηγεί η ”απελευθέρωση” των κεφαλαίων, και η ”παγκοσμιοποίηση” της οικονομίας, κι όμως εξακολουθούν να… πιέζουν τους λαούς τους σε πρωτοφανείς θυσίες και φτώχεια για να ”συγκλιθούν” μ’ αυτό το σύστημα που τους τρώει σαν το σαράκι. Έχει καμιά λογική;
Αυτή η ”παγκοσμιοποίηση” έχει (ως… τυρί!) τις όποιες βραχυπρόθεσμες θετικές της πλευρές, αλλά έχει (ως… φάκα!) τις απείρως περισσότερες και μονιμότερες αρνητικές! Κι αν κάποτε τα ”σύνορα” μπορούσαν να προστατεύσουν τα ”εθνικά” οικονομικά συμφέροντα (έστω λιγότερα σε ”πλούτο”) τώρα που τα καταργήσαμε, η φωτιά του ”γείτονα” (φωτιά που έβαλε… ο ίδιος ο κερδοσκόπος ”πυροσβέστης”!) θα κάψει και το δικό μας σπίτι.!
Έγκριτοι φιλόσοφοι – οικονομολόγοι, ”είδαν” έγκαιρα ότι ανεπαισθήτως στήθηκε με την ανοχή (ή την εξαγορά…) των εθνικών εξουσιών, μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική δικτατορία, που κατέστησε ανίσχυρες και πλήρως εξαρτημένες τις εθνικές κυβερνήσεις, που αδυνατούν πλέον να συλλάβουν και να χαράξουν ”αυτόνομη” εθνική οικονομική πολιτική, προσαρμοσμένη σας ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των λαών, που απλώς θα θυσιάζονται, θα βλέπουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται, την ανεργία να αυξάνει, το επίπεδο ζωής τους να υποβαθμίζεται, εν ονόματι ενός ανταγωνισμού που θα ωφελεί 500 πάνω στον πλανήτη, και θα ”λιώνει” δισεκατομμύρια ψυχές.
Στήσανε, εν γνώσει τους, ένα τεράστιο και ”λαμπερό” οικοδόμημα από… τραπουλόχαρτα, έτοιμο να καταρρεύσει κάθε φορά που οι κ. Σόρος θα τραβήξουν ένα ”χαρτί” από κάτω, για να το βάλουν σε κάποια άλλη αγορά με ελκυστικότερους όρους! Μέσα αντίδρασης, ανύπαρκτα σ’ εθνικό επίπεδο – αφού οι κυβερνήσεις ενεργούν βάσει ”ντιρεκτίβων” που εκδίδονται σ’ άλλα κέντρα αποφάσεων, και αποβλέπουν στο ”γενικό καλό”, που γενικώς είναι ολέθριο, αφού όλοι συμβάλλουμε στο να μεγαλώσει μια ”πίττα” που ουσιαστικά… ανήκει σε άλλους, που διαθέτουν και το ”μαχαίρι” για να την κόβουν και να την μοιράζουν μεταξύ τους!
Το απλοϊκό ερώτημα είναι μέχρι πότε θα χτίζουμε ”παλάτια στην άμμο” - και μέχρι πότε αυτή η ”άμμος” θ’ αντέχει ακόμα τα ”παλάτια”; Η αγωνία του ίδιου του κ. Σόρος (τού πραγματικού κ.Σόρος) ότι ”η αποσταθεροποίηση των διεθνών χρηματαγορών (σσ. αποσταθεροποίηση για την οποία ευθύνεται πρωταρχικά ο ίδιος) μπορεί να οδηγήσει πλέον σε αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού” ίσως να δείχνει ότι το ”σύστημα” έχει φθάσει κοντά στα όρια του κι απειλεί πλέον με την κατάρρευση του να πλακώσει κι αυτούς τους ίδιους που το δημιούργησαν.
http://wwk.kathimerini.gr/kath/edition/1997/02-11-1997.pdf
norfid.wordpress.com
