O ΕΠΑΧΘΗΣ ΤΙΜΩΡΟΣ - Του Ν.Α.Καλογεροπούλου
Η Αμερική, όπως την περιγράφει ο Γάλλος Δικαστής Αlexis de Tocqueville περί το 1831, είναι μια πρωτόγονη κοινωνία κυρίως με Άγγλους αποίκους οι οποίοι επιβάλλουν την γλώσσα αλλά και τις βασικές κοινωνικές και ηθικές δομές της μορφής Προτεσταντισμού που απεκλήθη Πουριτανισμός (βλ. το βιβλίο μου «Η Διαμόρφωσις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Τόμ. ΙΙ σελ.287-298). Αυστηροί κανόνες καθορίζουν την ηθική τάξη και τα ήθη της κοινωνίας. Στην κλειστή αυτή κοινωνική τάξη θεμελιώνονται και οι αρχές της δημοκρατίας, άγνωστες στην
κεντρική Eυρώπη αλλά θεμελιωμένες στην αγγλική κοινωνία από τον 17ο αιώνα (1688, Glorious Revolution).
Έτσι, στην αρχή, ο χαρακτήρ του Αμερικανικού πολιτισμού καθορίζεται από δύο αρχές, Θρησκεία και Ελευθερία. Οι ελεύθεροι πολίτες «αναζητούν με το ίδιο πάθος τα υλικά αγαθά και την ηθική τελείωση, τους ουρανούς στον άλλο κόσμο αλλά την ευημερία και ελευθερία στην γη... Δεν νομίζω», γράφει ο Τοκβίλ, «ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου ευρίσκονται τόσο λίγοι αμαθείς και τόσο λίγοι σοφοί». Οι λαοί που στο παρελθόν έζησαν σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως στην Ευρώπη, βλέπουν τον δημόσιο λειτουργό μόνο σαν εξουσία. «Ο Αμερικανός βλέπει το δίκαιον» λέγει ο Τοκβίλ. Και μία ακόμη σύγχρονη (για εμάς!) παρατήρησή του:
«ενώ τα φυσικά ένστικτα της δημοκρατίας ωθούν τους λαούς να αποκλείουν τους διακεκριμένους ανθρώπους από την εξουσία, ανάλογο ένστικτο ωθεί και τους ίδιους να απομακρύνονται από την πολιτική σταδιοδρομία - αντιλαμβάνονται ότι τους είναι αδύνατον να παραμείνουν ακέραιοι ως έχουν, ή να προωθηθούν χωρίς να χειροτερεύσουν»!
Η παιδεία των Αμερικανών αρχίζει από μικρήν ηλικία στην πρακτική εξάσκηση ενός επαγγέλματος. Τούτο εδραιώνει την βασική νοοτροπία της κοινότητος. «Οι αφηρημένες ιδέες τρομάζουν το πνεύμα των Αμερικανών». Αυτό συνετέλεσε αργότερα στην ανάπτυξη από τον Pierce της φιλοσοφίας του Πραγματισμού (Pragmatism) κατά την οποίαν η έννοια ενός πράγματος είναι «το κατά τι είναι χρήσιμο» (the meaning is the use, παλαιά ιδέα του Σωκράτη «προς ό αν έκαστον χρήσιμον ηι») και, κατά την θεωρία περί Αληθείας του William James, «αληθές είναι ό,τι δουλεύει στην πράξη» (if it works. Πβ Σωκράτης: «το ωφέλιμον αγαθόν εστίν ότωι αν ωφέλιμον ήι»). Γράφει ακόμη ο Τοκβίλ στο μνημειώδες έργο του:
«Στις ΗΠΑ η θρησκεία καθορίζει τα ήθη και εφ' όσον καθοδηγεί την οικογένεια, καταλήγει να καθοδηγεί και το κράτος---η Αμερική είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου ο δεσμός του γάμου είναι ιδιαίτερα σεβαστός. Στην Ευρώπη, σχεδόν όλες οι αταξίες της κοινωνίας γεννώνται γύρω από την οικογενειακή εστία και όχι μακριά από την συζυγική κλίνη. Ο Αμερικανός, στην οικογενειακή εστία συναντά την εικόνα της τάξεως και της γαλήνης την οποία μεταλαμπαδεύει στις υποθέσεις του κράτους... Στην Ευρώπη, πνεύμα θρησκείας και πνεύμα ελευθερίας βαδίζουν πάντα προς αντίθετη κατεύθυνση».
Αυτά αποτελούν την παράδοση που θεμελίωσε την νοοτροπία της Αμερικανικής κοινωνίας σε μια διατήρηση του Πουριτανισμού αλλά και των άλλων χαρακτηριστικών που ο Τοκβίλ είδε και περιέγραψε το 1831, όταν ακόμη ο κοινωνικός ιστός ήταν στην «παρθενική» του περίοδο. Βλέπουμε, σε αυτή την περιγραφή, τον αποχρώντα λόγο της εκπληκτικής αναπτύξεως σε αυτό μόνο το τμήμα της Αμερικανικής Ηπείρου. Αναγέννηση, άρνηση της αυθεντίας, φιλελευθερισμός, πουριτανιστική ηθική, εργατικότης, το δημιουργικό πνεύμα του κατατρεγμένου, ο σταθμιστικός ρόλος της γυναίκας και της οικογένειας, ο προσανατολισμός της παιδείας προς την πρακτική εξάσκηση και την μεθοδολογία της εργασίας - η σύνθεσις αυτών των στοιχείων εξηγεί το αμερικανικό θαύμα σε αντίθεση προς τα άλλα τμήματα της Ηπείρου.
Αλλά σε κάθε εξέλιξη, ιστορική ή κοινωνική, έρχεται η ώρα που το butterfly effect προσδιορίζει την μοιραία παρέκκλιση η οποία επικάθεται στον αρχικό πυρήνα όπως το παρασιτικό γκι στο πράσινο έλατο. Το butterfly, στην περίπτωση της Αμερικανικής εξελίξεως, ασκεί την μεταποιητική του επιρροή αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Mέσα σε μία κατεστραμένη Ευρώπη αναδύεται η μοναδική στον κόσμο επικράτηση της αλώβητης από τις καταστροφές ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το «πραγματιστικό» πνεύμα, η βαθμιαία παρέκκλιση από τις ελληνικές ουμανιστικές σπουδές, η «περιφρόνηση των αφηρημένων ιδεών», ο υπέρμετρος λιμπεραλισμός και η παγκόσμια ισχύς, μετεποίησαν την πουριτανιστική θρησκευτικότητα και ηθική σε απροκάλυπτη Υποκρισία. Το φαινόμενο εγιγαντώθη μετά την κατάρρευση του μόνου αντίπαλου δέους που παρουσίαζε απατηλά η Ρωσία ως Σοβιετική Ένωσις.
Τον ίδιον εκφυλισμό του πουριτανισμού σε απροκάλυπτην Υποκρισία και Αλαζονεία βλέπουμε σήμερα να γιγαντώνεται και στις διεθνείς σχέσεις. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική χρησιμοποιεί τους ηθικούς και θρησκευτικούς κανόνες, με συνεχή επίκληση στο όνομα του θεού και το «δεξιό χέρι στην καρδιά»(!), μόνον ως πρόσχημα για να καλύψει την ανηλεή και απάνθρωπη εξυπηρέτηση των πραγματιστικών υλιστικών συμφερόντων μιας κλειστής αμερικανικής κοινωνίας με βάση την απάτη. Οι αρχές της Ελευθερίας, της Μη-Επιθέσεως, των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Μειονοτήτων έχουν εκπέσει στο σημασιολογικό επίπεδο των απλών βερμπαλισμών. Ο Πουριτανισμός που υπήρξεν ο πυρήν της Αμερικανικής αναπτύξεως επιβιώνει μόνον ως αξιοθρήνητη Υποκρισία. Πρόσφατο παράδειγμα, είναι αυτή η καρικατούρα Πουριτανισμού που δημιούργησε, ως «κεραυνός εν αιθρία», μια αναβίωση της ελληνικής τραγωδίας με την απίστευτη περιπέτεια του Dominique Straus-Kahn ο οποίος συνεθλίβη ανελέητα από τα Αμερικανικά Μedia και την συμπεριφορά των Αμερικανικών αρχών προτού ακόμη κριθεί ως ένοχος από τον φυσικό Δικαστή του.
Την Αμερικανική αλαζονική παραβατικότητα εκφράζει η περίπτωσις του Προέδρου Johnson κατά την προσπάθεια επιβολής των Αμερικανικών προτάσεων για την διχοτόμηση της Κύπρου και την παράδοση του Καστελόριζου στον Τούρκο δήμιο. Άρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου να συμμορφωθεί όταν του είπε «μας λέτε ότι ή θα υποταγείτε ή θα γίνει εισβολή, αυτό σημαίνει τελεσίγραφο. Τέτοια τελεσίγραφα έχει λάβει η Ελλάδα από τον φασισμό και τον ναζισμό. Ποτέ δεν περιμέναμε να τα λάβουμε από τους συμμάχους. Σας δίνω την απάντηση που υπαγορεύει η ιστορία και η τιμή του Έθνους μου. ΟΧΙ». Όπως αναγράφεται στο πρόσφατο βιβλίο του κ. Παπαϊωάνου «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», ο υπερφίαλος Johnson, γεμάτος οργή, κάλεσε τον Έλληνα Πρεσβευτή Αλ. Μάτσα και επανέλαβε τις προτάσεις. Ο Έλλην Πρέσβης απάντησε ότι «καμία ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε νε δεχθεί τέτοιο σχέδιο που το Σύνταγμα δεν επιτρέπει». Και η απάντηση του γόνου της κατά καρικατούρα Πουριτανικής παραδόσεως ήταν «Τότε ακούστε με κ. Πρέσβη- I fuck (!) την Βουλή και το Σύνταγμά σας. Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι ψύλλοι. Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μιά και καλή με την προβοσκίδα του».
Ολόκληρος ο κόσμος άκουσε και την Albright να λέγει στον Αμερικανό Αρχιστράτηγο Powell «τι σημασία να έχετε την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη όταν δεν την χρησιμοποιείτε», να απαντά με «πουριτανική» αλαζονεία όταν της αναφέρουν ότι τα παιδιά στο Ιράκ πεθαίνουν λόγω του embargo «it serves them right» και να δηλώνει οργισμένη όταν ο καλός ΓΓ Γραμματεύς του ΟΗΕ Boutros Gali αρνήθηκε να εφαρμόσει μίαν επιταγή της «θα μου το πληρώσει αυτό» (και o Boutros Gali εκπαραθυρώθηκε και αντικαθίσταται έκτοτε με Αμερικανικά κνώδαλα!).
Σε αυτό το πνεύμα της καρικατούρας του Πουριτανισμού, με υποκριτική επίκληση στον θεό και το ...«δεξιό χέρι στην καρδιά»(!) πρέπει να θέσουμε και την γνωστή έκφραση που αποδίδεται στον Kissinger και εφαρμόζεται σήμερα κατά γράμμα με Έλληνες εξωνημένους εκτελεστές στο Υπουργείο Παιδείας, στα Media και στις «μυστικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις», που αποβλέπει στην παράδοση, όχι μόνο της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος (των δύο ...«ψύλλων») από την Δύναμη της καρικατούρας του Πουριτανισμού, στον Τούρκο δήμιο. Με αναβίωση των κελευσμάτων του Mein Kampf και των μοιραίων λέξεων «Νέα Τάξις Πραγμάτων» και Lebensraum από την Αμερικανική Υπερδύναμη σήμερα και με προσθήκη ακόμη, προς πληρότητα, της ιδεολογίας του Στάλιν για «Παγκόσμια Κυβέρνηση»(sic) που επικαλείται και ο Έλλην Πρωθυπουργός!
Κατά τι θα διέφερε ο κόσμος εάν είχε νικήσει ο Χίτλερ; Αυτή είναι η ηθική κατάπτωση που επέφερε το butterfly effect κατά τον WWII, στην ηθική δύναμη που εθαύμαζε το 1831 ο Γάλλος Δικαστής Alexis de Tocqueville. Αλλ' έσετ' ήμαρ και «δίκης οφθαλμός». Η οικονομική δύναμη των ΗΠΑ που καταληστεύει τον κόσμο με ένα χάρτινο, άνευ αξίας, δολλάριο έχει ήδη προχωρήσει αρκετά στον δρόμο της τελικής καταρρεύσεως. Νέες δυνάμεις και δυνατότητες βρίσκονται ήδη στο γίγνεσθαι. Η Ελλάδα, πρέπει έγκαιρα να στραφεί προς αυτές όσο είναι ακόμη καιρός.
N.Καλογερόπουλος, Γενεύη
Πηγη : spithahania.blogspot.com/
