Ο τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο ο ελληνικός λαός να πει ΟΧΙ στην ευρωζώνη και στην ελεγχόμενη πτώχευση με δημοψήφισμα, έχει οδηγήσει το σύνολο του πολιτικού σκηνικού σε κατάσταση γενικευμένης παράκρουσης. Και τι δεν ακούσαμε: ότι είναι «αντισυνταγματικό» το δημοψήφισμα, ότι «τσουβαλιάζει» διαφορετικές λογικές, ότι αποτελεί «εκβιασμό», ότι είναι παραπειστικό γιατί δεν υπάρχει καθαρό ερώτημα να τεθεί και άλλες τέτοιες ανοησίες και φαιδρότητες.
Εμείς απλά ρωτάμε: τι πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο από το να ρωτηθεί απευθείας ο λαός με το αν συμφωνεί με την «λύση» που προωθεί η ευρωζώνη ή όχι; Ένα πιθανό ΟΧΙ δεν βάζει φρένο και δεν θέτει ανυπέρβλητα όρια στην όποια κυβέρνηση προσπαθήσει να ακολουθήσει την πεπατημένη; Δεν δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για την αποτροπή της κυρίαρχης πολιτικής, ναι ή όχι; Προφανώς και δημιουργεί. Γι’ αυτό άλλωστε και το σύμπαν του πολιτικού κόσμου ουρλιάζει εναντίον του δημοψηφίσματος.
Τι σημασία έχει για ποιον λόγο ο ΓΑΠ έφερε το δημοψήφισμα στην ημερήσια διάταξη; Βοηθά ή δεν βοηθά τον λαό να αντιπαρατεθεί με τις κεντρικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής; Προφανώς και τον βοηθά ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι ο κόσμος κάτω από εκβιαστικά διλήμματα ψηφίσει κατά πλειοψηφία υπέρ της κυβέρνησης. Πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο. Γι’ αυτό και όλοι οι εν διατεταγμένη υπηρεσία έχουν φρίξει με αυτή την ενέργεια του Παπανδρέου.
Όποιος λοιπόν αντιτάσσεται στο δημοψήφισμα, είτε με το να το θεωρεί «εκβιασμό», είτε με το να καλεί σε «αποχή», το κάνει με μόνο έναν σκοπό: να διευκολύνει τους σχεδιασμούς του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να επιβάλει λύσεις σε βάρος του λαού και της δημοκρατίας σ’ αυτήν την χώρα. Προετοιμάζουν με την στάση τους μια νέα χούντα στο όνομα της «εθνικής συνεννόησης». Πριν τις εκλογές ή μετά τις εκλογές αδιάφορο. Θέλουν εκλογές για να χειραγωγήσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και να πάνε σε αναστολή των ελάχιστων δημοκρατικών ελευθεριών που έχουν απομείνει στο όνομα της «εθνικής κρίσης».
Ζητούν εκλογές και όχι δημοψήφισμα όλοι εκείνοι που δεν θέλουν να δοθεί κανενός είδους δυνατότητα στον λαό να δεσμεύσει την όποια επόμενη κυβέρνηση αναφορικά με το ξεπούλημα της χώρας και την εκχώρηση της εθνικής της κυριαρχίας.
Ζητούν εκλογές μόνο όσοι θέλουν την ψήφο του λαού ως λευκή επιταγή για να την διαχειριστούν όπως επιθυμούν.
Ζητούν εκλογές για να νομιμοποιήσουν κυβερνήσεις συνεργασίας ή εθνικής συνεννόησης με σκοπό την επιβολή με βίαιο και συναινετικό τρόπο την επίσημη εκποίηση της χώρας και του λαού διαμέσου της ευρωζώνης.
Ζητούν ανοιχτά συνταγματική εκτροπή, κοινώς κοινοβουλευτική χούντα, όσοι προτείνουν κυβέρνηση συνεννόησης υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας με σκοπό την ολοκλήρωση της επίσημης συμφωνίας πτώχευσης της 26ης Οκτωβρίου ερήμην του λαού.
Από το υπάρχων πολιτικό αδιέξοδο υπάρχει μόνο μία δημοκρατική διέξοδος: δημοψήφισμα εδώ και τώρα με ξεκάθαρο ερώτημα το αν ο λαός δέχεται την επίσημη πτώχευση της χώρας που αποφάσισε η ευρωζώνη ή όχι. Μόνο μετά το δημοψήφισμα μπορούμε να πάμε στις εκλογές έτσι ώστε να έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο και να ξέρει ο ελληνικός λαός τι αντιπροσωπεύει στ’ αλήθεια κάθε πολιτική δύναμη και πάνω σε τι ακριβώς δεσμεύεται. Οποιαδήποτε άλλη λύση είναι προσπάθεια χειραγώγησης του ελληνικού λαού με σκοπό να υπάρξει βιώσιμη διαχειριστική λύση υπέρ της ίδιας πολιτικής. Αποτελεί συνηγορία, ανεξαρτήτως προθέσεων, υπέρ της εκτροπής με σκοπό να μπει στο γύψο και να φιμωθεί μια για πάντα ο λαός προκειμένου να αποδεχτεί το σύστημα εκποίησης και δουλοπαροικίας που προετοιμάζει η ευρωζώνη για τον ίδιο και την χώρα του.
